κατάβαρο(ν)

κατάβαρο(ν), τὸ (Μ)

1. βάρος

2. μτφ. φταίξιμο, ενοχή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -βαρον (< βάρος), πρβλ. αντί-βαρον, από-βαρον].